I bærskogen.

Forrige kvelden var me innover til Oslo og besøkte barnebarnet vårt, ho vesle Viil. No kjenner ho oss att, og strålar som ei lita sol kvar gong me møtas :-) Det er moro å sjå åssen ho forandrar seg frå gong til gong, og utviklar sin til eit lite menneskje med eigen personlighet.

For snart 2 månader sia var me i blåbærskogen og henta bær. Det sette ho tydeleg pris på. Nam - nam, så godt det smakar! Sjølv om det ikkje var toppår i år, fant me såpass bra enkelte plassar at me kunne pella med bærhentar.

Tyttebæra er modne no, og finns i ganske bra mengder, på enkelte stader.

Molter var det ikkje særleg mykje av i år, men me fant noko "oppå høgda" - i 5-700 meters høgde. Særleg inni "risslet", der plantene var i ly under blomstringa.

Både molter og tyttebær inneheld naturlege konserveringsstoff. I gamle dagar vart dei derfor sanka, ofte i store mengder, til bruk i vinterhalvåret.
Blåbæra vart derimot stort sett berre bruka fersk. Det er fortalt at nokon tørka bæra og hadde til graut utover vinteren. Ellers vart ikkje blåbæra sanka i særleg grad, sjølv om ho helsemessig er den mest verdifulle av alle ville bær! Full av antioksydantar til styrking av immunforsvaret. Og bra for synet! Under 2.verdenskrigen bruka engelske flygarar å eta blåbær for å styrka nattsynet under flytoktene. Dei fleste er vel og kjende med at blåbæra har god virkning på fordøyelsen, både ved hard og laus mage.
Les meir om blåbær på http://linnaeus.nrm.se/flora/di/erica/vacci/vaccmyr.html.